Mystiek > Ingezonden > Bijdragen

Armoede van geest, wijsheid, leegte, aandacht (5)

Ik is niet ik

Ik is niet ik. Er is wel een 'doen', maar in het doen zelf wordt die ik-beleving ontkend en betrokken op het doen van de Vader, en die relatie wordt gelegd door het zien, door het schouwen. Het schouwen is dus blijkbaar de bron van het doen tot in die diepste kern van de persoon. Schouwen en werken, contemplatie en actie worden wezenlijk verbonden.

Verderop: 'Ik kan niets doen uit Mijzelf. Zoals ik hoor, oordeel ik en mijn oordeel is rechtvaardig (Joh. 5, 30).

Jezus laat dus ook het meest moeilijke, oordelen of beslissingen nemen, gebeuren vanuit die andere bron, vanuit de Vader. En de aandacht waarmee dat gebeurt, wordt hier 'horen' genoemd. En zo zijn er nog andere passages waaruit dezelfde dynamiek spreekt...

Zo: 'Voorwaar, voorwaar Ik zeg U: voor Abraham werd ben Ik'. Hij komt uit God voort en dit wordt gezegd als diepste bevestiging daarvan: ontvankelijkheid naar de Vader toe en bevestiging naar de mensen toe. De Mensenzoon!

In de dood heeft de diepste ontlediging plaats en in die diepste ontlediging kan, in de meest fundamentele zin, dat woord 'Ik ben' gesproken worden. Zodoende, en dat is het meest wonderlijke, is de sterkste bevestiging van het Ik, 'Ik ben', louter gave geworden: louter gave in het ontvangen van de kant van de Vader en in het schenken aan ons.

Dat  is ook het leven van een christen. 'Zonder mij kunt ge niets doen'. Het komt er dus op aan om het door je heen te laten gebeuren (cf. de wijnstok en de ranken).