Meditatie > Ingezonden

Ingezonden teksten over meditatie

Drie takken

Er waren eens drie takken, ze groeiden aan drie verschillende bomen.

Een mooie tak van een appelboom. De appelboom was een paar jaar oud, blakend van gezondheid en stond op een mooi heuveltje gras. De tak zat vol groene blaadjes en met een mooie, grote, rode appels. Wanneer iemand een van de appels zag, kon dezegene het niet laten er een te plukken. Te genieten van de zoete smaak, terwijl het sap over diens handen liep.

Een tak van een taxus. Welke giftig is, en dus om wapentechinische reden interessant was. Hij werd met uitsterven bedreigt, want hij hield van een schaduwrijke, vochtige bodem. Men kwam liever niet in zijn buurt, aangezien ook de uitwaseming van de taxus giftig was.

Een lindetak, nutteloos, want na het gaan van de Galliers werd het sap niet meer gebruikt om het haar stevig, dik en blond te maken.

Nu moeten jullie weten, geen van de takken was slecht. Ze wilden allemaal het nut van het leven zien, om het zo optimaal te kunnen benutten.

De tak van de appelboom liep zijn leven lang, de hele dag te genieten van het leven. Hij maakte de mensen gelukkig en was daardoor zelf ook gelukkig, daarbij stond hij zo nu en dan te pronken met zijn appels. Dit, dacht hij, moet het nut van het leven zijn. Mensen helpen, mijn vruchten af te staan. Hij meende dat hij de waarheid ontdekt had.

De taxustak praatte zijn leven lang, de hele dag over het nut van het leven.

Waar is god ?

Op zekere dag kwamen twee mensen bij de wijze aankloppen. De een was een geleerde, de ander een twijfelaar. Beiden kwamen ze met dezelfde vraag naar de wijze toe: "Wie is God nu eigenlijk, en waar is Hij te vinden? Zovelen spreken over Hem maar wij vonden Hem nog niet." Na een lange stilte vertelde de wijze het volgende verhaal;
Een paar vissen in een brede rivier zeiden tegen elkaar: "Men zegt dat ons leven van water afhankelijk is, maar we hebben nog nooit water gezien, we hebben geen idee wat water ís." Ze besloten om samen naar de wijze vis, in de grote zee te zwemmen, misschien kon díe hun vertellen wat water was, zodat ze het konden gaan zoeken. Toen de wijze vis hun vragen had aanhoord, was hij zéér verbaasd. "Domme beesten" zei hij "jullie leven en bewegen ín water, en je ziet het niet? Álles wat jullie omgeeft is water." De wijze man was uitverteld en keek de mannen vragend aan. "Snappen jullie het nú?" vroeg hij Alles wat ons omgeeft ís God, wij leven in God maar we weten het niet, alles om ons heen spreekt van God, maar we horen het niet.
Open onze ogen Heer, dat wij mogen zien.
Open onze oren Heer, dat wij mogen horen.

Wellicht bent u ook geïnteresseerd in inzendingen in een andere categorie:
gastenboek, oproepen, links, poëzie, inspiratie, gebed, meditatie, boeddhisme, stilte, mystiek.