Meditatie > Boeddhisme > Plaatjes van de os > Bhagwan over de Plaatjes

Bhagwan over de Plaatjes (6)

5. Word wakker! Wees bewust! Wees verantwoordelijk!

Eerste vraag: Versterkt lezen het denken?

Dat ligt eraan hoe je leest. Is het alleen maar kennis verzamelen, dan wel. Dan voedsel voor het ego, en geen wijsheid. Dan vergif.
Wijsheid = luisteren naar het lied van het goddelijke dat tussen de woorden en regels door klinkt. Daar diep in onderduiken, helemaal in opgaan. Met je hele lichaam en met al je zintuigen lezen. Mee gaan zingen en dansen van rijkdom. Dit werkt transformerend, en kan steeds opnieuw herhaald worden (de essentie in je opnemen, i.p.v. mechanisch lezen). Door herhaling (maar in feite geen herhaling, want bij elke lezing fris als de eerste keer ervaren) ga je steeds diepere lagen ontdekken. Dit is iets anders dan onder de indruk komen van een tekst, want dat is als stof dat zich op de spiegel verzamelt.
Evenzo het "lezen" van je meester: kan woorden/indrukken verzamelen zijn, of helemaal daarin ondergaan. Ontvang de meester, maar vergeet zijn woorden. Luister met heel je wezen. Interpreteer niet.
De meeste mensen die zichzelf religieus noemen zijn dat in feite niet, want ze kunnen niet "fris" lezen, telkens opnieuw geheel nieuw ervaren.
Als je (denken) niet meer met het verleden komt aanzetten, dan kun je lezen en luisteren. Dan is lezen meditatie.
Maar voor de meeste mensen is lezen schadelijk, want ze verzamelen enkel dode feiten. Het grote geheel, de innerlijke samenhang verlies je daarmee uit het oog.

Tweede vraag: welke leraar te volgen?

Wat de juiste leraar of weg is, is afhankelijk van jou en je commitment. Kun jij je helemaal binden aan die leraar, of heb je toch nog innerlijke reserve en niet voldoende moed om je te binden? Het kan overigens heel goed zijn veel leraren te bezoeken, als je maar niet tot in het eindeloze blijft wisselen van leraar. Eens is het tijd voor binding.
Ideeën toedichten aan een meester en onder de indruk zijn van zijn ideeën is slechts een egotrip.

Derde vraag: ik wil graag kunnen willen dat ik het ego loslaat

Wat wij heel erg serieus nemen aan ons ego, is voor anderen slechts een lachertje, van geen belang. Het ego is niet waardevol, ook al denken we van wel. Je bent niet het middelpunt van de wereld. Zelfs God zegt geen "Ik", Hij blijft zwijgen; maar de mens zegt wel voortdurend "ik".
Het is voor ons verwarrend dat we niet het middelpunt van de wereld zijn. We willen graag onafhankelijk bestaan, maar zijn op duizenden manieren afhankelijk van en verbonden met ander leven en al het andere (lucht, zonnestralen, voedsel, water).
Het ego kun je niet opgeven, want het bestaat niet! Het enige dat mogelijk is, is ontwaken.
Wanneer er werkelijk sprake is van het ego loslaten, is dat geen kwestie van keuze of wil meer, maar onvermijdelijk. Er is niet eerst inzicht, en daarna de keuze of wil om het ego los te laten; het inzicht zelf is tegelijkertijd het ego loslaten, net zoals 's ochtends wakker worden ipso facto betekent dat je niet meer droomt.
"Religieuze" mensen die veel over egoloosheid spreken, zijn in feite vaak zeer egoïstisch: de meest toegespitste ego's, die zich verschuilen achter woorden, riten, gebeden.

Laatste vraag: hoe kan ik me overgeven als Judas in de weg staat?

Het ego/denken heeft sterk de neiging zondebokken te zoeken (omstandigheden, personen), die ervoor verantwoordelijk zouden zijn dat het niet verder komt. Zo verklaart het zichzelf onschuldig en niet in staat om te veranderen. Maar dit is een truc om verantwoordelijkheid en keuzes uit de weg te gaan.
Dit trucje vooral in religieuze systemen toegepast: karma, duivel als zondebok.

Logica is er heel goed in dit soort excuses te bedenken. Maar niets is onlogischer en krommer dan de logica.
Alleen wanneer je verantwoordelijkheid neemt voor je daden is vrijheid mogelijk.
Waar een gevolg is, is altijd een karmische oorzaak aanwezig. De meeste mensen willen graag het gevolg kwijtraken, zonder dat ze iets aan de oorzaak hoeven te doen. Voorbeeld: willen dat mensen van je houden, maar hen zelf zonder liefde, nors, etc. tegemoettreden, en dan verbaasd zijn dat niemand je liefde geeft. Liefde zal altijd met liefde beantwoord worden.
Mensen besteden meestal onevenredig veel tijd aan niet-essentiële zaken (carrière, image, rijkdom), in de hoop dat het essentiële (levensgeluk, jezelf vinden) dan wel vanzelf zal volgen. Maar dat is een grote vergissing. Ze zouden juist omgekeerd moeten handelen: eerst zich richten op het essentiële, waarna het niet-essentiële vanzelf zal volgen.
Geluk is niet afhankelijk van externe factoren, maar is een levenshouding. Geluk is de oorzaak van al het andere, niet het gevolg ervan.