Meditatie > Boeddhisme > Plaatjes van de os > Bhagwan over de Plaatjes

Bhagwan over de Plaatjes (3)

2 Stilte is het antwoord

Eerste vraag: Waarom besta ik?

De waarom-vraag is de ziekte van het verstand, van het denken. Je kunt die vraag eindeloos blijven stellen. De ene vraag roept de volgende op, enz. Houd daarmee op, en ga vreugde beleven om het bestaan door authentiek te worden. Dan wordt tegelijkertijd daarmee de waaromvraag beantwoord, maar dan enkel in de vorm van doorleefde ervaring (zijn, i.p.v. een geformuleerd antwoord). Het antwoord komt als je het vragen stopt.
De enig relevante vraag is niet de vraag waarom je bent, maar de vraag wie je bent, wat je wezen is. Antwoord hierop door je naar binnen te keren.
Je stelt de waaromvraag enkel op momenten dat je ongelukkig bent. "Vraag je dus liever af waarom je ongelukkig bent, in plaats van waarom je hier bent."
In de diepte van je innerlijke kern komt het antwoord op de vraag wie je bent in de vorm van een stilte die het antwoord is. In die stilte voel je, weet je. Dit is een onuitsprekelijke ervaring die je niet aan anderen kunt doorgeven. Enkel mensen die oog daarvoor hebben zullen zien dat je deze ervaring uitstraalt.
Het ego speelt allerlei spelletjes, wil graag antwoorden die het ego op een voetstuk plaatsen: je hebt bijzonder karma, je bent geroepen, etc. Maar dit brengt je alleen maar verder van huis.
Methode: mediteren tijdens "hiaten", in het een of andere interludium: momenten dat de vorige gedachte verdwenen is, en een nieuwe nog niet opgekomen, of een moment tussen twee verschillende rollen die je aanneemt (werknemer, vader). Dan een eerste gevoel van je ware zelf, je wezen.

Tweede vraag: Wat is verschil tussen discipelschap en 'decidophobia'?

Er is veel moed voor nodig om je werkelijk toe te vertrouwen aan een meester.

Aanhangers van de diverse geloofstradities vertonen in feite decidophobia: durven geen keuzes te maken, en leggen hun heil in handen van een traditie, i.p.v. zelf direct te ervaren.
Word je leerling van een meester, laat het dan jouw keuze zijn, die niet gedaan wordt om externe motivaties: aanzien, anderen die het ook doen, etc.
Kenmerk van de ware leraar: die zal automatisch respect afdwingen, wordt als authoriteit (h)erkend. Gebeurt dat niet, dan is het geen ware leraar.
In Westen vaak erg negatief beeld van overgave, alsof je daarbij je identiteit zou verliezen. Je geeft feitelijk enkel het ego over, zodat je ware persoonlijkheid geboren kan worden. Onjuiste opvattingen over je ego kun je nu loslaten.
Achtergrond bij verzet tegen overgave: het denken is een grote en instinctieve nee-zegger. Door nee te zeggen probeert het denken macht en controle uit te oefenen. Zo ego versterkt. Methode: oefen je in ja-zeggen, want dat is vergif voor ego. Uit het ja tegen het bestaan wordt God geboren.
Sluit wat betreft overgave en gehoorzaamheid nooit compromissen: ga er helemaal voor, of begin er niet aan. Want compromissen putten je energie uit door voortdurend innerlijke tegenstrijdigheid en zijn daarom altijd destructief.

Vierde vraag: Wat, als er geen hiaten zijn?

Er zijn per definitie altijd hiaten (momenten van stilte tussen twee gedachtes), want zonder hiaten kan het denken niet bestaan. Ga "zitten" (mediteren), en je keert komt in de hiaten terecht.
Gedachten zijn indringers, hiaten zijn je ware natuur.

Vijfde vraag: Kan onverschilligheid creatief zijn?

Creativiteit kan nooit onverschillig zijn. Onverschilligheid betekent een langzame dood, en is vervreemding van God, die alles lief heeft, voor alles zorgt. Creativiteit en liefde daarentegen maken dat je gelukkig kunt zijn, en soms óverstroomt van energie.
In veel Oosterse religies heerst de misvatting dat je onverschillig voor de werkelijkheid zou moeten worden.
Creativiteit en toewijding, zorg voor het grote én het kleine, zijn een vorm van gebed. Dan hoeft je niet meer een gebedshuis te bezoeken om te bidden. Helemaal opgaan in dat wat je doet is ware creativiteit en gebed.
"Liefde maakt alles heilig. Zorgeloosheid maakt alles lelijk."