Meditatie > Boeddhisme > Plaatjes van de os > Bhagwan over de Plaatjes

Bhagwan over de Plaatjes (9)

7 Kom binnen ...

Eerste vraag: Er lijkt zoveel te gebeuren en toch ook niets ...

Gedachten blokkeren het stromen van energie, door voortdurend woorden te kweken. Die woorden vullen jou en maken dat er geen ruimte meer is voor God en werkelijkheid. "Woorden zijn als stapels stenen om je heen."
Wees daarom blij wanneer er niets lijkt te gebeuren, als er hiaten optreden in je denken. In dat niets verschijnt God.
Daarom met gezicht naar kale muur mediteren, zoals bijv. Bodhidharma deed, heel erg heilzaam: je wordt uiteindelijk net zo leeg als die muur en de gedachten vinden geen gastheer meer.
En, nog meer: zodra jij jezelf leeg houdt, gaat God onmiddellijk in je functioneren. Het niets, de leegte, is dus het meeste positieve wat er bestaat, want van hieruit ontstaat al het andere.

Tweede vraag: ik val steeds in slaap tijdens de redevoeringen en wordt met een schok wakker. Is dit de zweep?

In slaap vallen tijdens toespraken van Bhagwan is een trucje van het denken, dat hem niet wil horen; anders zou dit het einde van het denken betekenen, en daar verzet het zich tegen!

Derde vraag: ik geniet ervan naar kinderen te kijken. Maar is dat wel meditatie?

Alle kijken kan meditatie zijn, zolang je het maar bewust en met aandacht doet. Niet het onderwerp van je kijken, maar de kwaliteit ervan bepaalt of het om meditatie gaat.
Het denken roept dit soort vragen op, zaait altijd onrust, kan niets (bijv. meditatieve rust of extase) niet zomaar aannemen voor wat het is, maar onderzoekt en betwijfelt alles. Het denken kan niet geloven in de hemel, en is daarom altijd op zoek naar de hel, het negatieve. In ellende is het denken springlevend; als je je intens gelukkig voelt, speelt het geen enkele rol.
Meditatie is een heel natuurlijke menselijke toestand, maar wanneer zij zich aandient, kunnen de meeste mensen niet door de poort binnengaan, omdat hun verstand het gaat betwijfelen en classificeren, vanuit een diepgevoelde angst voor deze nieuwe toestand.

Vierde vraag: wat hebben de rol van de geliefde in Tantra en het zoeken naar het innerlijke zelf met elkaar te maken?

Wanneer je niet liefhebt ben je eenzaam; wanneer je werkelijk liefhebt, maakt dat je alleen. Eenzaamheid is droefheid en het gevoel niet compleet te zijn; alleen-zijn is volledig zijn en geen ander nodig hebben. Geliefden kunnen elkaar in het laatste geval wel delen, maar dat is geen behoefte; hun liefde is overvloeiende energie en vrijheid. De ware geliefde vernietigt nooit je alleen-zijn. Hij/zij zal diep respect daarvoor betonen. Ware liefde bekrachtigt de vrijheid van de ander.
Criterium of je op de juiste manier liefhebt: staat de liefde je vrijheid in de weg, dan ben je onder de naam van de liefde in feite iets heel anders aan het doen. Ander criterium of je werkelijk liefhebt: de dankbaarheid die de ander in je wekt.

Vrijheid is het criterium; liefde geeft je vrijheid, maakt je vrij, bevrijdt je. En als je eenmaal volkomen jezelf bent, voel je je dankbaar jegens degene die je geholpen heeft. Die dankbaarheid is bijna religieus. Je voelt iets goddelijks in de ander. Hij of zij heeft je vrij gemaakt en liefde is niet ontaard in bezitterigheid.

Twee mensen die elkaar vanuit eenzaamheid opzoeken, zullen zich na de wittebroodsweken altijd ellendig voelen: zijn ontdekken dat hun eenzaamheid alleen maar vermenigvuldigd is. Wanneer eenzame mensen geen ander hebben, zijn ze naarstig op zoek daarnaar; zijn ze bij een ander, dan wensen ze dat ze maar weer alleen waren. Dit is het gevolg van mensen die zichzelf en de ander misleiden over hun diepere motieven. Zij zijn bang voor het alleen-zijn, de uniciteit van de ander (misschien heeft hij/zij me op gegeven ogenblik wel niet meer nodig), en proberen vanuit deze de ander van zich afhankelijk te maken of te onderwerpen. Uit deze toestand ontstaan eindeloze conflicten en strijd.
Heb lief zonder er iets voor terug te verwachten; dan ontvang je van alles, zonder dat je erom gevraagd hebt. Heb niet lief vanuit behoefte. Heb lief, omdat je wilt delen. Maar de meeste mensen zijn gierigaards in de liefde en manipuleren daarom de ander, in de hoop zo dingen van hem/haar gedaan te krijgen. De ander verzet zich vervolgens tegen deze manipulatie, enz., enz.
In Tantra wordt de ander vereerd als een godheid: als je zolang hierop gemediteerd hebt, dat er geen begeerte meer is als je de ander naakt ziet, dan pas mag je de liefde met elkaar bedrijven. Deze liefde is dan niet meer van deze aarde. Deze liefde maakt hun zielen alleen. En ze zijn dankbaar dat de ander hun liefde wil ontvangen.
Criterium voor liefde: het moet je vrijer maken, niet gehechter. Want anders is er in feite sprake van haat die voorgeeft liefde te zijn. Dit is een dodelijke vorm van liefde.
Werkelijke meditatie vult je met liefde (yoga), en werkelijke en intense liefde (tantra) maakt je meditatief, brengt je in aanraking met je innerlijke stilte. Gebeurt dit niet, onderzoek dan je denkpatronen, om te ontdekken waar je de mist ingaat. Want je kunt wel anderen misleiden, maar jezelf niet.
Maar beide wegen kunnen ontsporen, wanneer je geen duidelijk inzicht hebt. Als je mediteert, en er ontstaat geen liefde, dan moet je ergens daarin iets verkeerd. Bij de meeste yogi's is dit het geval; zij kunnen heel rustig, stil en onthecht raken, maar zijn bang voor de liefde, zien die als een afleiding en gevaar. Maar het enige doel van meditatie is liefde, zaad dat vrucht draagt en verspreidt. Maar de yogi's willen het zaad voor zich houden. Zij léven niet werkelijk. Hun fysieke eenzaamheid is geen alleen-zijn.
Bij verkeerde invulling van Tantra (en dit gebeurt veelvuldig), is Tantra slechts een excuus voor allerlei perversiteiten en een rechtvaardiging voor het botvieren van de eigen lusten.

Vijfde vraag: In hoeverre kan men op de "innerlijke stem" vertrouwen?

Er bestaat geen innerlijke stem - je innerlijke stem is stilte, is een energie-verschijnsel. Er wordt niets gezegd, alleen maar iets getoond.
Meestal verwisselt men het geweten met de innerlijke stem, maar dat geweten is niet meer dan het resultaat van externe sociale conditionering, is niet je eigen innerlijk, maar iets dat van buitenaf naar binnen gebracht is.
De ware innerlijke stem maakt dat je iets niet meer kunt doen, omdat je in de ban van je innerlijke stilte bent geraakt. Voorbeeld: Nagarjuna en dief, die graag onthecht wil raken, zonder dat hem voorgeschreven wordt dat hij met stelen moet stoppen. Nagarjuna raadt hem aan, alles met bewustzijn en aandacht te doen. De dief ontdekt dat hij dan niet meer kan stelen, want hij bevriest helemaal. Nagarjuna koos dus niet de weg van het geweten (gij zult niet), maar de weg van inzoomen op de innerlijke stilte. Het maakt N niet uit of de dief wèl steelt of niet; het enige waar het op aan komt is dat hij wat hij doet met aandacht doet. Dan is alles wat je doet goed, je kunt niets verkeerds meer doen.
Als je niet bewust bent, twijfel je altijd tussen alternatieven, heb je keuzes te maken, ben je in verwarring. Maar bewust zijn is keuze-loos. Het laat je gewoon doen wat juist is. Er is geen sprake meer van alternatieven.

Zesde vraag: ik heb een grote behoefte aan goedkeuring en acceptatie van anderen. Hoe kan ik hier vanaf komen?

Antwoord: zie de dwaasheid van deze behoefte in. Iedereen stelt zijn eigen ego centraal, en meent dat dat het belangrijkste in de hele wereld is; maar voor anderen is het ego waaraan jijzelf zoveel waarde hecht, belachelijk en van geen belang.
Je bent al volmaakt (geschapen), hebt niets extra's meer nodig van anderen (complimenten etc.)
Je hoeft je alleen maar naar binnen te keren, om daar je schatten te ontdekken. Je hoeft geen god te ontdekken of te worden; je bént het al. Het leven is geen prestatie, het is een geschenk.