Meditatie > Boeddhisme > Plaatjes van de os > Bhagwan over de Plaatjes

Bhagwan over de Plaatjes (13)

9. De bron bereikt

Introductie bij soetra 9 en 10

Verhaal van een leerling van Bhagwan, die beefde en ontroostbaar was omdat een geliefde medeleerling ging sterven. Bhagwan: sterven - en ieder die leeft is al aan het sterven - kan je verdrietig, depressief, machteloos maken, maar het kan ook aanleiding te worden om intens op zoek te gaan naar de stier: wat is (de betekenis van) dit leven, als het ook weer weggenomen wordt?
Het enige dat kan sterven, dat verdwijnt in dood, is het ego. Dus als jij het ego loslaat, sterf je niet in de dood, want de eeuwige levensenergie in jou gaat door. Met het ego valt ook de dood weg. Elke dood is een moment van zuivering, waarin je je vrijmaakt van het oude en van ballast.

De bron bereikt: de negende soetra

"Te veel stappen zijn er gedaan ... Eigenlijk was het niet nodig geweest zoveel stappen te doen. Maar dit inzicht krijg je pas als je tot dit negende punt bent gekomen. [...] Een sprong was mogelijk geweest."

Ons denken verhindert meestal de sprong in het onbekende, vanuit zijn allesoverheersende behoefte aan controle. Maar het ware leerlingschap is iets dat je overkomt, waartoe je niet beslist, zoals de liefde je overvalt, of de dood. Plotseling treedt er een breuk op met je oude leven en manier van in de wereld staan.

"Beter ware het, als blind en doof te zijn": was je maar blind en doof geweest, dan had je geen andere optie gehad dan de sprong in het duister te wagen.
De belangrijke dingen in het leven overkómen je, je hebt er niets in te beslissen: geboren worden, sterven, in liefde vallen, de ervaringen die je soms overkomen tijdens meditatie. Hier kan jouw 'doen' alleen maar een hindernis vormen.
De mens is het enige wezen dat niet samenvalt met zijn wezen, en in de problemen komt juist doordat hij meestal iemand anders wil zijn dan hij feitelijk is, of anderen wil imiteren. Zo raakt hij vervreemd van zijn eigen bronnen.
Alle blokkeringen die mensen ervaren worden veroorzaakt door het diepgewortelde verlangen iemand anders te zijn dan zij feitelijk zijn. "Hoe kun je groeien als je niet van jezelf kunt houden?" De mens is het enige wezen dat neurotisch kan worden. Een neurose wordt veroorzaakt doordat de mens dingen doet die t.a.v. hemzelf onnatuurlijk zijn. Zodra je een ideaal hebt, word je neurotisch.

Het commentaar bij de negende soetra

Waarheid is van begin af aan altijd aanwezig, nooit verborgen. Alleen omdat wij afwezig zijn zien wij haar niet. Hetzelfde geldt voor God: God is niet afwezig, maar degene die Hem niet ziet is blind. "God is hiernu. God is al wat is. God is alleen maar een naam voor de totaliteit, het geheel." Maar diep van binnen is de mens meestal bang voor de werkelijkheid (die zou de dood van zijn zorgvuldig gekoesterde ego betekenen), en houdt hij liever de oogkleppen van religieuze en maatschappelijke conditioneringen op.
Zen geeft je geen idealen (idealen zijn het grootste vergif, dat je doet pogen iemand anders te zijn dan je feitelijk bent); het helpt je natuurlijk te zijn. Vernietig alle zaad van nabootsing.
Leef als getuige van de vormen die je leven doorloopt en de emoties en gedachten die in je opkomen: alleen deze houding van waakzaamheid maakt mogelijk dat je niet vergiftigd wordt door negatieve dingen (bijv. woede), maar ze slechts waarneemt.
Zinsnede uit het Commentaar: "Iemand die niet aan vorm gehecht is, hoeft ook niet her-vormd te worden." Zen: Als je niet vereenzelvigt met de gevoelens die in je opkomen, hoef je ze ook niet te hervormen, hoef je ook niet te piekeren hoe je ervan afkomt.
Het enige waar het om gaat: dat je alles wat in je gebeurt waarneemt zonder te oordelen. Want oordelen, ofwel afwijzen, ofwel toejuichen, is al een vorm van vereenzelviging. Dan ben je niet meer vrij. "Zeg niet goed of slecht, zeg gewoon niets. Kun je waakzaam blijven als woede in je opkomt, seks of hebzucht, zonder er ja of nee tegen te zeggen? Kun je de verleiding om ja of nee te zeggen weerstaan?" Dit is de sleutel die op alle sloten past.
Het ego daarentegen wil alles labelen, wil de werkelijkheid bijstellen, veranderen. Kan niet accepteren dat ze is zoals ze is, en dat ze zó volkomen is. Waar is het probleem?
Voorbeeld: kinderen zijn van nature rusteloos. Pas wanneer jij dat kind wilt veranderen, wilt dat het zich gaat gedragen als een volwassene, schep je problemen, zowel voor jezelf als voor het kind. Accepteer daarom het kind zoals het is.