Gebed > Over gebed > Vormen > Hesychasme > Geschiedenis

Geschiedenis van het hesychasme (23)

4) De 'eenmakende werking' van het Jezus-gebed. Meestal wanneer we willen proberen ons tot God te richten, zullen we merken dat we daar nauwelijks, en in ieder geval niet erg lang, toe in staat zijn. Want de door ons hoofd spokende gedachten en onrust halen ons al weer snel uit de concentratie. Juist door de eenvoud van het Jezus-gebed is het een uitstekend middel om ons op God te concentreren, steeds meer die gedachtenstroom los te kunnen laten. Zo komt onze geest tot rust, eenheid in de gerichtheid op God middels het Jezus-gebed. Onze gevoelens zijn tot eenheid versmolten in ons hart. We zijn zo aangekomen bij het beeldeloze gebed, waardoor we pas echt Jezus' aanwezigheid en de vereniging met Hem zullen ervaren.^55a Op de achtergrond van dit alles lijkt duidelijk Evagrius' pure gebed aanwezig, maar Ware corrigeert dat door te zeggen dat we het Jezus-gebed niet zozeer moeten zien als een van alle gedachten ontbloot gebed, maar als een gebed vol vurige liefde voor Jezus.

Ook deze eenmakende werking van het Jezus-gebed spreekt mij erg aan. Ik denk dat dat één van de aspecten ervan is, die het voor de moderne mens aantrekkelijk maken. Juist omdat onze leefwereld zo versplinterd is, we met een stroom van informatie en lawaai worden overspoeld en voordurend het risico lopen onszelf in haast te verliezen. Het cruciale belang van concentratie in het hier en nu ken ik ook uit een andere traditie, die van de Zen-meditatie. Daar wordt o.a. de ademhaling gebruikt als middel om diepe concentratie ('samadhi' of 'one-pointed-ness') te bereiken. Het aantrekkelijke van het Jezus-gebed t.o.v. Zen vind ik, dat het een expliciet christelijke inhoud heeft. Maar toch zou ik niet willen kiezen voor de één ten nadele van de ander. Ik ervaar de concentratie-techniek van Zen en de inhoud van het Jezus-gebed als goede aanvullingen op elkaar, die elkaar wederzijds kunnen bevruchten.