Meditatie > Boeddhisme > Plaatjes van de os > De Plaatjes

De plaatjes van de os (1)

I Zoeken naar de os

Eenzaam en alleen in een eindeloze wildernis, schrijdt de herder door het woekerende gras en zoekt zijn os.
Breed stroomt de rivier, tot in wijde verte strekken zich de bergen uit, en het pad loopt steeds dieper in het vergroeide.
Het lichaam dodelijk vermoeid en het hart vertwijfeld. Toch vindt de zoekende herder geen geleidende richting.
In de avondschemering hoort hij enkel krekels op de ahorn zingen.

- meester Kakuan -

Waarom zoeken? Van begin af aan is de os nooit verloren geweest. Maar het geschiedde, dat de herder zich van zichzelf afkeerde: toen raakte zijn eigen os van hem vervreemd en ging verloren in stoffige verte. De vaderlandse bergen worden kleiner en kleiner. Onverwachts bevindt de herder zich op overwoekerde dwaalwegen. Begeerte naar profijt en angst voor verlies ontbranden als opvlammend vuur, en meningen over juist en onjuist bestrijden elkaar als speerpunten op het slagveld.

- Chi-Yuan (leerling van meester Kakuan) -

Enkel in de verte kijkend, rent de zoekende herder haastig verder.
Beseft hij dat zijn voeten reeds diep weggezakt zijn in het zompige moeras?
Hoe dikwijls al heeft hij niet, onder de dalende avondzon en temidden van de geurige graspollen,
Tevergeefs Hsin-feng [Shinpo], het Lied van de Herder, geneuriet?

- een Zenmeester -

In het Aanvankelijke loopt geen spoor. Wie zou daar kunnen zoeken?
Verward komt hij binnen in het diepe oord, dat met dichte nevel en een vlechtwerk van ranken gevuld is.
In het verborgene keert hij weliswaar als gast met de os terug naar huis en heeft hij hem bij de neus -
maar desondanks klinkt zijn gezang zo ontmoedigd onder de bomen langs de waterrand.

- een Zenmeester -