Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (74)

Sterren

HELENE SWART: STERREN voorgedragen door Gerrit Komrij

O de heilige onsterfelijke sterren
hoog boven mijn onsterfelijke hoofd
waar het geloof met zijn kindervertrouwen
mij een hemel eens had beloofd
als deze ogen zich sluiten voor eeuwig
en dit lijf wordt ten grave gedragen
o de stille onbegrijpelijke sterren
o het mysterie en heer van de nacht
lief - de dag is zo druk en nuchter
zo voor het klein en het stoffelijke alleen
en de mensen verloochenen hun ziel en
naar het eeuwige leven vraagt geen
kom met mij waar de heilige nacht met
haar ogen van sterren wenkt
waar een adem van liefde om ons zweeft
en de hoop met haar beker ons drenkt
lief - eens zullen wij sterven - wij beiden
wij samen of ieder alleen
en het graf is zo diep en de hemel zo hoog
en of God leeft weet geen
en ik heb niets te doen dan de stem van mijn hart
die mij het eeuwige leven belooft
en de heilige onsterfelijke sterren hoog
boven mijn sterfelijk hoofd.

Tijdens zomertijd laat ze haar gezicht zien

Meestal na het waken,
klinkt de waterstroom langs de daken.
Dat ene ontbijt zit nu nog te smaken,
als een bord pap illustratie verend tussen mijn kaken.
Alles in een tram zien, blijven toekijken,
namens de bovenleiding een tien, het park zal laten
blijken.
Vlak bij dat centrum in een baan,
vinken mussen telkens een rolcontainer aan.
Ze lopen tussen de vele lotgenoten lustig te zingen,
amper te sussen en stemmend alle dingen.
Telkens vlak voordat ik lig te dromen,
eerst vuur vissen, rozen en dan de bomen.

MAAR LOST HET KANON EEN BOEK ETEN OVERDOEN...

Chocolade letter M

"Alstjeblieft, der lag nog wat op straat..."

Tussen de takken achter de bomen,
lig ik nog steeds te spacen en te dromen.
Gemaakt met de datum van vandaag,
doet mij met mijn van Dale links spelen
o zo graag.
Of we nou roe of koek gaan krijgen.
Met wat getoeter en gebel zal straks
de buurvrouw voorbij schieten en
verder wel weer zwijgen.
Versnapering op de schaal naast peperkoek vijgen.
Naast actie met punnikken leer ik
vast nog wel rijgen.
Spiegeltje spiegeltje aan de wand,
Wie leest het uit deze krant.
Evenaar dit vandaar een raar gebaar,
En toen zei sintpiet tot volgend jaar.

MAAR SMELT DE MELK NOU TEGEN
DE VERKOELENDE SUIKER...