Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (70)

Streven

Laat ons naar vrede streven
In ons, en dan met het leven
Laat ons naar stilte streven
In ons, en om door te geven

Laat ons naar ruimte streven
In ons, en ook die ander geven
Laat ons naar uw Liefde streven
In ons, door U aan ons gegeven

Om te dragen, om te groeien
Om ons ego uit te roeien
Om ons lijden te ontgroeien
Om dan op te bloeien...

Zo licht, zo zacht.
Zo warm, zo vol kracht
Zo te mogen leven
Zo is mijn streven..

Vogelvrij

Door goede bedoelingen van toen, in een kooi beland,
Waar zijn mijn vleugels, waarom ben ik nu verlamd?
Ik wil vliegen, zien en ervaren als in 't land van ooit
't Lijkt nog zo ver weg, durf ik nog.. ooit of nooit
Ik laat alles los, wordt als die vogel weer zo blij,
Want met mijn gaan zijn ook de anderen vrij
Mijn vleugels heb ik toch eens gekregen
Om te zoeken naar vele andere wegen..
Ik verlaat nu het "vertrouwd" verleden.
't Leed geleden, de strijd gestreden.
De vogel kan weer vliegen.
Ik hoef niet meer te liegen.
Een hele diepe zucht.
Ik ben opgelucht!

Voelen

Ik voel de kracht van de natuur
Al heeft er menig uur
In mijn hoofd een woeste storm gewoed
Ik voel de kracht van de natuur zo goed

Ik voel de kracht van het licht
Al verbrandde het mijn "aangezicht"
En hunkerde ik naar verkoeling
Ik voelde diep van binnen een bedoeling

Ik voel de goedheid in een mens
Al lijdt deze nog zo intens
Aan allerlei vormen van levenspijn
Ik voel dat er andere Wetten zijn

Ik voel de goedheid in mezelf
Lang niet altijd, maar als dan vanzelf
Het zonlicht mijn wolkendek vervangt
Dan voel ik waar mijn hart naar verlangt

En als ik soms even mijn evenwicht niet meer vind
Dan voel ik een hand, strelend als de wind
En soms in een menselijk gezicht
De weerspiegeling van een lieflijk Licht

Dan voel ik dat in alles wat er is
Er niets teveel of te weinig is
En wat de toekomst me ook brengen zal
Ik voel, ik weet me, in harmonie met het Al. ...