Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (40)

Het loopt in de schaduw van hetzelf
langs ramen vol tegenlicht.
Zoekt de uitdaging in een houding
en minachting in een bepaald gezicht.
Buigt en zwicht in het verlangen
die beweging veigt naar evenwicht.

Verbeelding

Soms krachtig strelend
dan weer zacht teder verfijnd.
Weéen tot verbeelding
eerst vaag dan zuiver omlijnd.

Barend uit de zeven kleuren
onverwacht toch gewoon
In beweging dan weer verstild
danzend, zwevend, vertoon.

Beweging vloeit naar het meer
Verkozen eigen dal
Verdampt, gerijpt stijg het weer
wat worden zal.

Zo strijkt de geest de verbeelding.
Worden golven spiegelglad.
De eenling,
ziet bezield de innerlijke schat.

Parcival

Met de eerste stap in zijn leven
verlaat het kind de Moederschoot.
Gaat opzoek in het verlies...is vergeven
wat het vind verlaat het weer dat is...dood.

Het kind in hem dat kan niet sterven
in de geest is hij die tot het leven komt.
Die doorlijdt tot de bron van zijn erven
als het luister en het ik verstomd.

Door de Baarmoeder weer te vinden
die het in onwetendheid eens verliet.
Doordat het de wereld te zeer beminde
maar de kracht herwon in het verlies.

Daarin de weg vindt naar de Vader
die altijd naast hem blijft gaan.
In iedere stap het besef dan nader
ziet in het Woord zijn Vaders naam.

Ieder mensenkind zal het ooit weer vinden
als het de ouder in zichzelf ontsluit.
Het éne in alles weer gaat beminnen
dan stroomt vanbinnen naar buiten...Uit!