Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (18)

Overgave

Overgave

Zoals een buizerd in volle overgave op zijn vlucht
mee glijdt op de stroming van de lucht,
zo wordt ik nu voortbewogen door het stromen
van het water dat het eeuwig leven geeft
en door mijn overgave weet ik me gedragen;
het doet me goed te leven met zo weinig vragen.

Het ego verliezen

Het ego verliezen.

Wanneer men inkeert in het eigen hart en opgaat in de Ene,
gaat het ego geheel verloren en wordt het wezenlijke zelf geboren.
Een nieuwe mens is opgestaan, die tot dan toe had geslapen.
Hij is zijn graf nu ver vandaan, zal schouwend zien na dit ontwaken;
verstillen zal zijn geest, meer zwijgend wordt het spreken,
over alles wat het leven raakt, over mens en elk levend wezen
wordt nu geweten en gedacht vanuit het leven met de Ene;
ik ben met alles, allen een, er is geen grens met iets, met gene.

Je oorsprong kennen

Je oorsprong kennen.

Eeuwige Stilte is in mij;
Ik draag haar in mijn hart.
En, toch wordt ik door haar gedragen.

Ik wil mij aan haar overgeven.
En, toch geeft zij zichzelf aan mij;
Want, dat is de aard van haar wezen.

Zij woont in mijn merg.
En, woont ook in mijn been,
maar zij is ook overal om me heen.

Zij ademt zichzelf in mij.
En, voedt mij met haar wezen;
Zo blijft zij aldoor mij geven het leven.

Zij is moeder en hoeder van mijn eeuwige zijn.
En, in en door haar ben ik wie ik ben;
Oh, wat ben ik blij dat ik mijn moeder ken!