Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (69)

Isis

De laatste stukjes
van de volmaakte puzzel
hou ik verduisterd
in mijn geest
om ooit te voltooien
wat altijd is geweest.

Langs de lus van de tijd
verdraaid doorheen sferen
waar haat zichzelf bevrijdt
en liefde wordt geboren
zoek ik gelaten
naar het licht.
Naid

De oude eik

Nooit ben ik meer getroost
dan toen ik onder jouw takken
naar liefde zocht en vond
je hebt me omarmd en me gezegd
dat het allemaal wel meeviel
dat het leven de moeite waard is
en dat overgave het sleutelwoord is

Ik vleide me neer tegen jouw sterke stam
en was in een andere wereld
de wereld van liefde en begrip
mijn tranen vloeiden
maar het waren tranen van
geluk en tevredenheid

Nooit ben ik zo bemind als op dat moment
toen alles goed was en jouw kracht
door mijn aderen stroomde
wij waren verbonden in tijd en ruimte
ik mis je en zoek je steeds weer
mijn oude vriend, wat heb jij allemaal doorstaan
om zo wijs te worden en zo mild?

In rust

In rust
snuif ik
de geur van het koren op

Ik hunker naar de zon
die ons lot heeft bepaald
en warmhartig
licht en leven
tentoonspreidt

In rust
herken ik
Het prille lenteblad
van de grimmig
aanschouwende eik

In rust
spreid ik
Mijn takken
naar 't hemelse gewelf
Waaronder nietigheid heerst

Onrust in de stad
Grillige wolken
huilend boven haat
Brand gesticht
waar bliksem inslaat

In rust
durf ik
Te hopen
Dat de vulkaan
zo vruchtbaar
Nooit meer spuwen zal