Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Ingezonden

Ingezonden gedichten (48)

Mag de weg je verder brengen
naar waar jouw bestemming ligt
Mag de wind steeds in je rug zijn
en de zon in je gezicht
Mag een zachte regen vallen
in je velden, op je land
En mag tot wij elkaar terugzien
God je dragen in zijn hand

Zo broos

Zachte zilveren sterren
betoveren mijn verdriet
Bedroefde eenzame parels
wachten hun moment af
dat ze vallen
Zij weten dat het leven broos is
als een glazige zeepbel
de minste spanning
is genoeg
om afscheid te moeten nemen
Het leven is altijd verstrengeld
in een ander
Het mijne in het jouwe
Twee eenzame zeepbellen
die tegen elkaar rusten
to jouw bel spat
en ik weer alleen ben

My death

In the madness of her feelings
blood fell apart
Like red fragile pearls
they hit the ground
Everything fell apart
and her heart became silent
the tears made her thoughts go dark
and the dreams hit the ground
as she tortured her soul
with the knife that soon would fall down
All the feelings inside
made her go crazy
But she realised
it was the end
And nothing really mattered
as she looked to her hands
all shaking and full of blood
The moon outside made her fly
with the very last thought
don't make them cry