Inspiratie > Spiritualiteit > Informatief > Aalders: spiritualiteit

C. Aalders: Geschiedenis van de spiritualiteit (2)

I. Spiritualiteit als algemeen menselijk verschijnsel

1. Eerste oriëntatie

"Overal waar de mens met bewuste bedoelingen [...] zijn leven doet beantwoorden aan een transcendente zingeving is er sprake van spiritualiteit." Dit is een doelbewuste en systematische vormgeving aan en zinbeleving in de menselijke existentie.

2. Spiritualiteit en 'innerlijkheid'

Transcendentie van de fossiele werkelijkheid en van het ik-bewustzijn maakt de mens een geestelijk wezen. Eerbiedige, schroomvolle, open opstelling t.o.v. de werkelijkheid. Niet de natuurwetenschappelijke heerszucht. Geestelijk leven vergt inspanning, waakzaamheid, 'oefening' om tot bloei te komen.

3. Spiritualiteit en discipline

Zonder begeleiding en inspanning geen spiritualiteit mogelijk. Discipline is volgehouden leerlingschap. Zonder tucht geen spiritualiteit => disciplinering van de leefwereld (tijd, ruimte) om verwarring door buitenwereld tegen te gaan. Maar vooral: discipline van de innerlijke leefwereld =>

• Elke vorm van spiritualiteit kent ascese, want innerlijke vrede altijd bedreigd door begeerten en driften. Deze ascese vooral beoefend in de vorm van soberheid/kuisheid en nederigheid/gehoorzaamheid. Ascese is vrijheidsbeleving.
• Meditatie. Om denk- en voorstellingsvermogen te tuchtigen. Innerlijke stilte en zwijgen. Opheffen van ego-cogitans, want ik denk na wat zich te kennen geeft. Dicht tegen meditatie aan ligt het gebed. Ascese en meditatie zijn nauw verbonden, vloeien in elkaar over.
• Ministerium. Disciplinering van daden en wil, uit bewustzijn van collectieve verantwoordelijkheid.