Inspiratie > Poëzie > Gedichten > O.G. Heldring

O.G. Heldring (1)

Is dit de morgen?

Is dit de morgen?
Mijn voeten zoeken duistre treden van de trap,
Die naar de tuin leidt:
De bomen zwijgen.
Nu knarst het grint.
De natte weg vangt wat er is aan licht
Uit scheuren in de zwarte wolkendriften.
Is het de dag?
Ik weet het niet.
Is dit de morgen?

Ja, 't is de morgen
De lucht is van zijn ademen doorzuiverd,
En draagt van ver 't gelui van morgenklokken
Waarschuwend blaast een schip zijn hoorn
Op 't verre water,
En mannen haasten naar hun werk in 't donker,
Is dit de morgen?

De wereld is in donkerheid gedompeld,
En op haar wegen haasten zich de menschen
Naar 't onbekende doel.
Lichtbundels schieten op van d'aarde
Vuurbollen spreiden licht en dooven langzaam
Is dit de morgen?

Ja, 't is de morgen, maar 't is niet haar licht:
Dat schuilt nog onder de onzicht'bre kimmen,
Maar onafwendbaar rijst het.
Geen dag is ooit gerezen dan uit nacht.
Maar uit den diepsten nacht, die ooit
zijn schaduw zal spreiden uit den allerdiepsten,
Die ooit op mensch en aarde drukken zal,
Verrijst Gods dag!