Mystiek > Ingezonden > Bijdragen

Armoede van geest, wijsheid, leegte, aandacht (9)

Bekering

Wanneer ik me diep bewust word van het niets-zijn van mijn afgescheiden zijn, kan ik in een ogenblik van verlichting beseffen dat God alles is. Dus moet ik me nooit naar een afgescheiden zijn keren, maar ik moet al mijn aandacht richten op het al, dat God is (pan-en-theïsme).

Omdat het probleem de afscheiding is, is het antwoord verzoening, bekering, eenwording. En dat kunnen we van twee kanten bekijken.

Enerzijds is er in zekere zin geen enkel wezen in het heelal dat van God gescheiden is of kan zijn, want God is aanwezig in alle dingen en hij houdt hen in het bestaan. Hij is zelf het Zijn van alle dingen, en zonder zijn werkzaamheid zouden ze tot niets worden teruggebracht (immanentie). We zijn ook niet gescheiden van elkaar, noch van het heelal. Alles is één in God. Om van deze illusie af te geraken, heb je een verstandelijke bekering nodig of een verlichting die je het illusoire, afgescheiden ego doet afwerpen en je je echte zelf doet vinden.

Anderzijds kunnen we ons toch, terwijl we metafysisch of existentieel één blijven met God, afscheiden van hem door de zonde ('hamartia': het doel missen). Hier raken we aan het mysterie van de vrijheid, het mysterie van het kwaad.

Het antwoord op deze zondige afgescheidenheid is een religieuze bekering.