Mystiek > Ingezonden > Bijdragen

Armoede van geest, wijsheid, leegte, aandacht (23)

In het hart van de cycloon

Dingen worden duizelingwekkend, alsof je je op drieduizend meter hoogte bevindt. Het bekende laat je achter je, het onbekende komt er aan. Alle landkaarten worden nutteloos, want voor het hart bestaan geen kaarten. Alle kaarten zijn iets voor het denken. Daarbinnen voel je je veilig. Daarom maakt liefde je bang, maakt de dood je bang, maakt meditatie je bang. Telkens wanneer je het centrum, God nadert, grijpt de angst je aan en krabbel je terug ('mysterium fascinosum et tremendum').

Maar volmaaktheid ('Wees volmaakt zoals je Vader in de hemel volmaakt is') betekent onbevreesdheid, volmaakt vertrouwen. Je weet dat er geen dood is. De dood geldt niet voor het centrum.

De cycloon bevindt zich alleen aan de buitenkant; de kern, het oog is volmaakt stil. Zoals de as van een ronddraaiend wiel volmaakt onbeweeglijk is, zo is de volmaakte mens  gecenterd, geworteld in zijn eigen wezen, in Christus. Hij weet dat alleen het leven of het goddelijke bestaat.

Er is maar één richting: energie stroomt van binnen naar buiten. De rivier kan niet stromen als er geen bron is, geen oorspronkelijke bron. Het wezenlijke is de bron en je moet eerst naar de bron zoeken, het 'levende water' van de Heilige Geest ('Zoek eerst het Koninkrijk Gods').

Het uiteindelijke klopt alleen aan je deur wanneer je er niet bent. Wanneer je afwezig, leeg bent, ben je er klaar voor, want alleen wanneer je afwezig bent is er ruimte voor het uiteindelijke om bij je binnen te komen (zie Eckhart).

Dan wordt je een baarmoeder, waarin Christus kan geboren worden. Je moet zo enorm leeg, zo oneindig leeg zijn om het uiteindelijke dat onmetelijk is bij je binnen te kunnen laten.